Powłoki PVD – alternatywa dla tradycyjnej galwanizacji

06.07.2020

Metoda PVD – Physical Vapor Deposition (zwana metodą sputteringu) polega na katodowym rozpylaniu atomów metalu i osadzaniu ich na powierzchni wyrobu. W wyniku bombardowania jonami o energii 100- 1000 eV z katody wybijane są atomy osadzanego materiału. Bombardujące jony są otrzymywane podczas wyładowania jarzeniowego prądu stałego lub prądu wysokiej częstotliwości. Wyładowanie jarzeniowe jest wzbudzane między anodą, którą stanowi uziemione podłoże, a katodą wykonaną z rozpylanego materiału, tzw. tarczy.

Technologia wykorzystuje metodę sputteringu do metalizacji tworzyw sztucznych (m.in. ABS, ASA, PBT, PA6 i innych), szkła, metali oraz ceramiki różnymi metalami (m.in. tytan, złoto, chrom, srebro, aluminium). Technologia umożliwia również użycie związków chemicznych metali – w efekcie uzyskiwane są barwne lustrzane powłoki.

Proces PVD odbywa się w zamkniętej komorze próżniowej – zdalnie i automatycznie sterowanej i jest całkowicie przyjazny dla środowiska – brak szkodliwych emisji gazu, odpadów substancji chemicznych. Nanoszenie lustrzanych powłok w procesie sputteringu jest procesem suchym i przeprowadzanym w niskiej temperaturze. Przed napyleniem metalicznej powłoki możliwe jest wyrównanie delikatnych nierówności, rys detali surowych za pomocą lakierowania UV. Metoda ta cechuje się również dużą powtarzalnością oraz zredukowanym czasem prodkucji.

Technologia PVD znalazła swoje zastosowanie w poniższych stektorach:

•Automotive – części zewnętrzne i wewnętrzne do samochodów

•Sprzęt RTV

•Kosmetyka

•Oświetlenie

•Wyposażenie wnętrz

Jest to technologia znacznie bardziej nowoczesna niż powszechnie stosowane procesy metalizacji próżniowiej i galwanizacji. Dużą jej zaletą jest możliwość nanoszenia chromu, który dzięki swoim naturalnym właściwościom zapewnia odporność powłoki na zarysowania i eliminuje konieczność lakierowania ochronnego.

Do dodatkowych zalet niektórych zastosowań metody PVD zaliczyć można także:

– napylenie powłoki ze srebra pozwalającej uzyskać dodatkowe działanie bakteriobójcze,

– napylenie powłoki z miedzi, mającej działanie grzybobójcze,

– możliwość regulowania grubości powłok poprzez pełną cyfrową kontrolę nad procesem (powłoki półprzeźroczyste, całkowite pokrycie, różne barwy lustra bez lakierowania),

– dodawanie gazów procesowych – np. azotu, tlenu i innych, w celu uzyskania dodatkowych efektów wizualnych i cech powłoki.